Kiedyś nie miałam pojęcia, jak wyglądają te kwiatki, chociaż ich popularna nazwa była mi znana. Pierwszy raz znalazłam je przypadkowo parę lat temu w opuszczonym, zdziczałym ogrodzie przy mojej ulicy. Zachwyciły mnie te urocze delikatne kwiatki, przypominające stokrotki. Bardzo lubię je fotografować, choć nie są łatwymi modelami. Teraz w maju spotkałam je na rabatce w bydgoskim botaniku. Ich nazwa botaniczna brzmi: jastrun właściwy.

Jastrun to także nazwisko dwóch polskich poetów: Mieczysława i Tomasza.

Kiedy kwitł len

Janina Osewska

kiedy kwitł len pola stawały się niebem
len mnie przewyższał więc miał pod sobą
a ja nad sobą miałam dwa nieba -
jedno z modrych płatków dzieciństwa
pod którym świat był objaśniony i drugie
nieznane - opuszczone do styku z ziemią
ciężkie od gwiazd
kiedy później jedną po drugiej oddawałam niebu
sen stawał się lekki jaśniały myśli -
przedświty uważnych dni
znowu modro rozkwitał i dojrzewał len
jego złote główki jak nawietrzne grzechotki
grały drżąc drżały grając fantazję przemiany
łodygi stawały się twarde
jak twardy staje się człowiek
pod ciężarem gwiazd

Konwalia

Maria Konopnicka

W jutrzennych łunach cała,
Wśród czarnych sosen wieńca,
Czeka konwalia biała
Na swego oblubieńca.
Las spłonął — w ogniach drżąca
Na trawach rosa stoi;
Wychodzi promień słońca,
Królewicz w jasnej zbroi.
"Czekaj tu na mnie mało,
O biały ty mój kwiecie,
Bo jeszcze dość zostało
Nocy na bożym świecie.
Złocisty miecz podniosę
Nad ziemią tą zaćmioną,
Potem pić przyjdę rosę
Na białe twoje łono".
Nad lasem chmura stoi,
Z zachodu idą burze...
Królewicz w złotej zbroi
Poszedł — i zagasł w chmurze.
"Dalekoż mi, daleko,
Słoneczko me, do ciebie!
Już zimne rosy cieką,
Już idzie noc po niebie!"
We łzach srebrzysta cała,
Wśród czarnych sosen wieńca,
Czeka konwalia biała
Swojego oblubieńca.



Kwiatki z bydgoskiego Ogrodu Botanicznego.

Uwielbiam niezapominajki :) W bydgoskim botaniku rosną w dużych ilościach w kilku miejscach na trawniku miedzy drzewami lub na kwiatowych rabatkach. Najwięcej niezapominajek spotkałam w moim ulubionym niebieskim odcieniu. Znalazłam też kępki z białymi i różowymi kwiatkami.

Dzisiaj wybrałam się na spacer do Ogrodu Botanicznego UKW. To był ostatni moment, żeby sfotografować wiosenne kwiatki. W końcu trafiłam na tegoroczne stokrotki. Dotychczas ich nigdzie nie widziałam. W poprzednich latach obficie kwitły na trawniku wokół mojego bloku. Niestety chyba tegoroczne mrozy i brak śniegu im zaszkodziły. Mam nadzieję, że może za rok odrodzą się i będą kwitły tak pięknie jak te w bydgoskim botaniku :)

Moja babcia wielokrotnie wspominała o łanach zawilców gajowych, które rosły w okresie jej dzieciństwa w lasach koło Kościerzyny. Tak bardzo pokochała te białe kwiatki, że uprawiała przez wiele lat na swojej działce rekreacyjnej ozdobną odmianę zawilca wielkokwiatowego. Zawsze co roku kwitły bardzo ładnie i chętnie je fotografowałam. Niestety w tym roku babcia musiała sprzedać działkę i nie mogłam zobacz jej kwitnących zawilców. Na szczęście spotkałam je w jednym przydomowym ogrodzie na moim osiedlu :)

W tym roku jabłonie kwitły wyjątkowo obficie. Lubię bardzo ich delikatne kwiatki.

Na moim osiedlu rośnie kilka starych dużych jabłoni domowych i sporo małych młodych zdziczałych drzewek. To przeważnie pozostałość dawnych sadów i ogrodów. Niestety większość została zlikwidowana w ciągu ostatnich kilkunastu lat. Na ich miejscu wyrosły nowe bloki, także mój. Z okien mieszkania mam widok na przydomowe ogrody, w których rosną piękne jabłonie :)

W środę przypadkowo trafiłam do bardzo ciekawego ogródka, który znajduje się niedaleko bydgoskiej wieży ciśnień. Miejsce okazało się idealne do robienia zdjęć. Do ogródka był praktycznie nieograniczony dostęp. Otaczały go tylko paliki półmetrowej wysokości połączone sznurkami. Rosło tam mnóstwo różnorodnych kwiatków. Najwięcej było niezapominajek oraz miniaturowych bratków (fiołków).

Bardzo lubię te żółciutkie kwiatuszki, które rosną na krzewach karagany syberyjskiej (zwanej także akacją syberyjską, akacją żółtą lub grochodrzewem syberyjskim). Pierwszy raz spotkałam te krzewy w 2010 roku. Rosły jako żywopłot przy ogrodzeniu działek rekreacyjnych. Bardzo dużo tych krzewów można spotkać na moim osiedlu. Cieszą oczy soczystymi barwami i ciekawym kształtem kwiatów, które kojarzą się z pantofelkami (czółenkami). Wbrew pozorom (zważywszy na żółtą barwę) kwiaty nie są trudnymi obiektami fotograficznymi ;)

Dzisiaj wybrałam się rowerem na sąsiednie osiedle, gdzie w jednym ogrodzie przydomowym rośnie kilkumetrowy krzew kaliny. Niestety pogoda była dość niestabilna. Zanim dojechałam na miejsce i wyjęłam aparat, słońce schowało się za chmury. Właściciel ogrodu spacerował akurat na swoim terenie i zgodził się na moje fotografowanie. Wracając do domu, spotkałam po drodze jeszcze jeden krzew kaliny. Może jutro sfotografuję ją z bliskiej odległości, jeśli pogoda dopisze.